Soms zijn het juist de eenvoudige dingen die ons raken. Een wandeling in Ierland, een klim, het ritme van onze ademhaling, de spanning in onze spieren, de kou van de wind langs ons gezicht.
Verhalen ontstaan niet alleen in woorden – ze worden geschreven door ons hele zijn. Door ons Handelen en spreken, onze Emotionele beleving, onze Lichaamsbeleving en onze Denkbeelden. Samen vormen ze de H.E.L.D.: vier zijnswijzen die ons helpen om betekenis te geven aan wat we meemaken.
De berg als spiegel
Het Ierse landschap lijkt op het eerste gezicht vriendelijk. Zachte heuvels, een uitnodigend pad. Maar schijn bedriegt. Elke stap vraagt alertheid: opletten dat je niet uitglijdt, je enkels niet verzwikt, je schoenen droog houdt. Het lichaam vecht en zoekt tegelijk balans. Spieren branden, de adem stokt tijdens een steile klim, en toch is daar dat overweldigende gevoel van opluchting en trots zodra de top is bereikt.
Dan opent zich een panorama dat je adem opnieuw beneemt – niet door inspanning, maar door schoonheid. De oceaan glinstert eindeloos tot aan Amerika. “Next stop is Boston”, grappen de Ieren. En in dat moment vervagen pijn en genot, en ontstaat euforie.
Het samenspel van emoties en lichaam
Elke stap wekt emoties. Ik voel vreugde als ik droog een plas oversteek, irritatie als mijn voet wegglijdt, en schrik als een steen onder me begint te bewegen. Emoties kleuren mijn bewegingen, en mijn bewegingen voeden mijn emoties. Ze zijn niet los van elkaar te zien – ze dansen samen, in mijn hele lichaam voelbaar.
Door dit lichamelijk actief zijn, wordt mijn lichaamsbeleving intenser. Denken is niet langer iets dat losstaat van gevoel, maar iets wat ermee versmelt. Een gedachte kan een emotie verwoorden – “ik schrok me een ongeluk” – maar ze is altijd ingebed in dat levende samenspel.
De beloning van verbinding
En dan, na de inspanning, wacht de warmte. Het café waar vrienden ons omarmen. De geur van brandend turf, een volle pint Guinness in de hand, de aangename tinteling in rug en benen. Het lichaam ontspant, het hart opent. Handelen, emotie, lichaam en denken komen hier samen in een gevoel van diepe tevredenheid.
Denken met gevoel
Wat deze tocht me liet ervaren: positief leven betekent dat we leren denken mét gevoel. Dat we ons hoofd, ons hart, ons lichaam en onze woorden niet los zien van elkaar, maar als een samenhangend geheel.
De H.E.L.D.-manier van ervaren – Handelen, Emotie, Lichaam, Denkbeelden – maakt dat we intenser leven. Dat we schoonheid en pijn, inspanning en ontspanning, vreugde en stilte met elkaar verweven.
En misschien is dat wel de grootste overwinning van een bergwandeling: niet het bereiken van de top, maar het dieper ervaren van onszelf én onze verbinding met de wereld om ons heen.